Afscheid nemen bestaat niet.....

Ons avontuur in Ethiopië loopt bijna ten einde. Met nog drie weken te gaan wil ik toch nog even terugblikken op onze tijd hier.

Kort na mijn laatste blog gaf Patrick aan het niet meer te zien zitten om hier te blijven werken. Dat komt door een combinatie van factoren maar het heeft effect op zijn gezondheid en dan moet je toch voor jezelf kiezen.

We boeken een weekendje weg naar Arba Minch om het allemaal even te laten bezinken. We missen hierdoor Koningsdag op de Nederlandse Ambassade maar daar keken we toch al niet heel erg naar uit. Met een binnenlandse vlucht komen we een uurtje later aan in Arba Minch, het is erg groen en het Haile Resort een mooie plek om te verblijven. Het uitzicht is fenomenaal en het eten lekker. We boeken een tocht naar een meer in de hoop om nijlpaarden te spotten maar het water was al te hoog. We zien wel krokodillen en ontzettend veel vogels. De middag gebruiken we om lekker te relaxen. De volgende dag start met heel veel regen wat mooie plaatjes van de mist oplevert. We kunnen hierdoor weinig meer doen dan lezen, kaarten en koffiedrinken tot aan onze vlucht terug naar Addis. Daar aangekomen is het ook noodweer en we zijn blij als we weer veilig thuis zijn.

Een week later is het Pasen in Ethiopië. Door de andere kalender die ze aanhouden is het dit jaar meer dan een maand later dan in Nederland. We worden op beide dagen uitgenodigd door collega’s thuis en krijgen op beide dagen ook hetzelfde, traditionele eten. Helemaal niks mis mee overigens. Altijd weer bijzonder om te zien hoe andere culturen hun feestdagen doorbrengen.

Na Pasen besluit Patrick het managementteam in te lichten over zijn besluit. Er wordt verslagen gereageerd en men had het totaal niet aan zien komen. Gedurende de week die volgt, wordt er veel gesproken over hoe nu verder.

We kunnen de gedachten even opzij zetten doordat we op een zaterdag gaan helpen op de schoolmarkt. Deze jaarlijkse markt wordt georganiseerd om extra geld voor de school in te zamelen. Patrick bewaakt de toegang en ik sta samen met Patricia uit Oeganda in de boetiek die enthousiast iedereen in de kleding hijst. We verkopen de luxere tweedehandskleding vandaar de naam “boetiek.” Verder is er eten en drinken verkrijgbaar, zijn er spelletjes te doen, wordt er kaas, fruit en groenten verkocht en een veiling gehouden. Aan het einde van de dag is er een mooie opbrengst opgehaald en gaan we nog een drankje doen bij Kees.

Op 24 mei vliegen we naar Nederland. Patrick om een weekje eruit te zijn, ik omdat ik een paar dagen later op studiereis naar Istanbul en India ga (zie een eerdere blog: https://www.wauwreizen.nl/post/verrassend-istanbul-en-kleurrijk-india).

Bij terugkomst op 13 juni is het direct druk door verschillende activiteiten. Op vrijdag 14 juni hebben twee collega’s hun YEP training voltooid en hier wordt uitgebreid bij stil gestaan door een diploma-uitreiking op de Nederlandse ambassade. Erg mooi om hierbij te kunnen zijn. Daarna snel naar huis want de tent voor de bruiloft wordt geplaatst en er moet versierd worden!

Er worden heel wat ballonnen opgepompt voor de boog, lintjes opgehangen, bloemen in vaasjes gedaan, tafels en stoelen gesjouwd maar gelukkig met de hulp van familie en vrienden van het bruidspaar. De volgende dag op tijd weer op om de laatste puntjes op de i te zetten voordat we naar de bijeenkomst in de kerk gaan. De dienst duurt ongeveer een uur langer dan gepland dus daarna snel weer richting huis waar 10 minuten later al de eerste gasten arriveren. Gelukkig zijn daar de collega’s van Crown die in de tussentijd de catering hebben ontvangen, de drank hebben klaargezet en alles nog een laatste keer schoongemaakt hebben. Het wordt een gezellig feestje met een hilarisch optreden waar men het nu in Debre Zeit nog over heeft….De andere dag opruimen is wat minder maar dat hoort er ook bij.

We hadden ooit het plan om voor het managementteam en hun gezinnen een welkomstbarbeque te organiseren. Dat wordt nu dus gelijk een afscheidsbarbeque. Na vorige week hebben we even geen zin in organiseren en opruimen dus houden we het bij het resort Sheba Village. Vanuit Crown hebben ze hier een paar weken geleden een retreat gehad en de BBQ was toen erg goed. Ondanks het bewolkte weer wordt er gezwommen, veelvuldig van de speeltuin gebruik gemaakt en smullen ze van de voornamelijk Westerse gerechten. Een gezellige middag!

Dan komt ook het moment om de rest van het bedrijf mee te delen dat we eind juli naar Nederland gaan. Knuffels, complimenten en vele malen de vraag “why?” beantwoorden verder, realiseren we ons dat we ondanks de niet al te lange periode van anderhalf jaar, best een indruk achterlaten. Ik zal het land niet zozeer missen als wel de mensen. We zien de toekomst van dit land somber in en dat maakt het des te moeilijker om mensen achter te laten. Maar ook binnen de Nederlandse gemeenschap hebben we mooie contacten opgedaan die voor altijd waardevol blijven.

De komende weken is het dus vooral afscheid nemen. Afgelopen woensdag heb ik een koffiemomentje georganiseerd bij ons op de veranda. De meeste vrouwen gaan met de schoolvakantie zo’n 7 weken naar Nederland of op vakantie dus die zal ik dan voor ons vertrek niet meer zien. Verder zijn er al de nodige lunches en etentjes gepland om nog even een laatste keer met elkaar door te brengen en onze dankbaarheid voor deze tijd uit te spreken. Want je kunt alleen maar spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt…

Nu nog hopen dat het proces van de Exit Visa volgens planning verloopt maar dat weet je nooit hier. En wat de toekomst in Nederland gaat brengen…we gaan het zien.