"I'm leaving on a Jet Plane"

Dat de hectiek van de laatste maanden zijn tol eiste bleek toen ik op de dag van vertrek naar Ethiopië een flinke migraineaanval kreeg. Enigszins verdwaasd heb ik de laatste spullen ingepakt en een groot deel van de dag op bed gelegen met pijnstillers. Mijn zus en zwager waren zo lief om me naar het vliegveld te brengen zodat ik niet met de trein hoefde. Achter in de auto kon ik nog mijn ogen nog even dichtdoen en eenmaal bij de incheckbalie was de ergste hoofdpijn over gegaan in een zeurderige pijn die wel te handelen was. Het leed werd een beetje verzacht toen ik hoorde dat ik businessclass mocht vliegen ;-)

Alleen jammer dat ik dat net eerder wist, had ik de wachtrij ook nog kunnen omzeilen al veel het mee met de drukte. De afgelopen week was Zaventem negatief in het nieuws juist vanwege de drukte en chaos dus om die reden had ik een “fastlane” pas voor de security gekocht. Het bleek niet nodig te zijn maar het gaf me vooraf een gerust gevoel en dat voor slechts €12,50.

De tijd op het vliegveld vloog voorbij en al snel settelde ik me in mijn businessclass stoel. Heel veel beenruimte, een toilettas met benodigdheden, champagne & jus d’orange voor het opstijgen en misschien nog wel het allerfijnste: je kunt volledig platliggen om te slapen. Het diner heb ik dan ook overgeslagen hoewel het menu er goed uit zag. Zodoende heb ik 5 uurtjes slaap kunnen pakken voor mijn aankomst in Ethiopië.

Businessclass vliegen houdt ook in dat er een aparte bus klaar staat om je naar de terminal te brengen, je voorrang krijgt bij de paspoortcontrole en dat je bagage op een aparte band aankomt. Ik stond dus ook zo weer buiten waar Patrick me al op stond te wachten. Het duurde nog even voordat eigenaar Gerard, die wat logistieke problemen had, arriveerde en daarna zetten we koers naar Bishoftu.

Eerst een bakje koffie in het huis genomen, een begroetingsrondje langs de medewerkers gedaan en daarna op m’n gemak alle koffers uitgepakt. Je mag er twee meenemen en er stond er nog eentje hier dus ik was wel even bezig. Toen stond alweer de lunch op het programma (injera natuurlijk!) en om 15:00 werd het koffiemoment opgeleukt met een enorme zoete, marshmallow taart om mij (en Gerard) te verwelkomen.

Tussendoor hadden we ook nog een sollicitatie voor een schoonmaakster want de huidige is fulltime in de koffiefabriek gaan werken.

Patrick doet op maandagmiddag altijd vrijwilligerswerk bij Sammie en Ruth en omdat ik me uitgerust voelde, ben ik meegegaan. Ik had al wat lieve berichtjes van hen voorafgaand aan mijn vertrek ontvangen en werd hartelijk welkom geheten. Er was niet heel veel snijwerk voor die avond dus zijn we nog zuchini’s bij een project gaan afleveren waar ouderen en gehandicapten opgevangen werden (er wordt door de overheid niet voor hen gezorgd) en daarna zijn we de injera’s op gaan halen. Het uitdelen aan de daklozen liet even op zich wachten want door de vele regenval was het hout nat geworden en wilde het vuur lastig branden. Dat ga ik dus een volgende keer ervaren.

We zijn nog een hapje gaan eten met Gerard en na een wijntje op de veranda vielen bij ons allemaal de oogjes dicht. Een enerverende maar leuke aankomstdag!