"Oranje Boven"in Ethiopië

De titel slaat niet alleen op de status voor het reisadvies van Ethiopië maar ook op alle Nederlandse activiteiten en bezoek van de afgelopen weken.

Na een weekendje “opgesloten” te hebben gezeten op de compound kregen we minder leuk nieuws. De geplande visite uit Nederland van Jaap & Jessica ging helaas niet door vanwege ziekte dus hadden we ineens een “vrije” week. Nou ja, dat was natuurlijk snel weer ingevuld. We konden hierdoor ook Addis Alem helpen op de bazaar bij de Greek Club in Addis. De wijnpakketten vlogen over de toonbank en we hebben een mooie omzet gehaald. En het was nog erg gezellig ook!

Dat we de compound niet konden verlaten van vrijdag t/m zondag had te maken met het Irreecha festival. Het einde van de winter wordt dan gevierd in de Oromia-regio, het gebied waar wij wonen. Voor velen is Irreecha een seculier festival dat een symbool is van culturele identiteit en een manifestatie van de nationale eenheid van de Oromo, omdat het Oromo's van alle rangen en standen, met verschillende religieuze achtergronden en politieke overtuigingen samenbrengt. Vanwege de onrust waren er extra controles en de snelweg voor onze deur werd afgesloten. Ook de medewerkers vroegen ons om thuis te blijven maar achteraf is het allemaal rustig verlopen.

Vanwege dit festival moest een medewerkster haar bruiloft verzetten omdat het een week later dan normaal gesproken plaatsvond. Voor Patrick zijn tweede Ethiopische bruiloft, voor mij de eerste. We kregen beiden een kaart en waren ook voor de kerkdienst uitgenodigd. Het idee om tweeënhalf uur in de kerk te zitten en er geen woord van te kunnen verstaan, sprak ons niet echt aan. Navraag bij andere medewerkers deed ons dan ook besluiten om alleen naar het feest te gaan. We waren net op tijd voor de aankomst van de hele stoet waarbij natuurlijk flink getoeterd en gezongen werd. We gingen als één van de laatsten naar binnen maar werden direct uit de rij gepikt en aan een tafel voor het podium geplaatst.

De Nederlander Bram organiseert met Abbysinnia Ballooning, regelmatig ballonvaarten on de buurt van de hoofdstad. Dat leek ons wel wat, nachtje Louvre geboekt van waar we zouden vertrekken om 05:00 uur ’s ochtends, de middag ervoor lekker geborreld met een Frans kaasje erbij, helemaal klaar voor de vaart. Om 04:00 uur ontvingen we nog een appje dat de weersvoorspellingen goed waren en na een aantal andere mensen opgehaald te hebben, reden we met z’n twaalven naar het vertrekpunt. Onder ons een Nederlands gezin (werkten voor de Nederlandse ambassade) een Deens stel (werkte voor de Deense ambassade) met hun Nederlandse vriendin en haar zoontje (wonen in Breda!) en een Ethiopisch koppel.

Bij aankomst was het team al bezig de ballon vol lucht te blazen. Na een kopje koffie en een koekje kregen we een korte instructie en te horen waar we in de mand moesten staan. Eenmaal allemaal op de juiste plek, wachtte Bram nog even omdat het zicht niet goed was. De verwachte opklaring bleef uit en op een bepaald moment besloot hij dat het te gevaarlijk zou zijn om onder deze omstandigheden te gaan varen. Jammer, maar veiligheid voor alles. Weer terug in het hotel ontbijten we op ons gemak samen met het Deense stel en hun Nederlandse vriendin, wat erg gezellig was. Uitchecken, nog boodschappen bij Gara doen en onverrichter zake weer naar Debre Zeit. Het weer klaarde al vrij snel op maar varen in de ballon kan alleen in de vroege ochtend omdat de luchtstromen anders te sterk worden.

Op 11 november wagen we nog een poging om te gaan varen, we rijden om 04:00 uur in de ochtend vanuit Debre Zeit weg en het is lekker rustig op de weg. Aangekomen op het vertrekpunt is men nog niet bezig om de ballon klaar te maken, we voelen al “nattigheid”…..Het weer is prachtig en helder maar er staat teveel wind. In de mand geraken we deze keer niet eens, de vaart gaat helaas weer niet door. Dan maar langs een lekkere bakker op de weg terug en voorbereidingen treffen voor een familie die vanavond Cambodjaans komt eten. De dag eindigt dus gezellig met spelletjes op het gras en lekker eten.

Net voor vertrek naar Nederland, op 22 december, gaan we weer een poging doen om Ethiopië vanuit de lucht te bekijken, fingers crossed….

De eigenaar van Crown (Gerard) komt regelmatig naar Ethiopië en neemt dan vaak gasten mee. Nu was het de beurt aan Joas en Peter. Eerstgenoemde was voor de eerste keer in Afrika maar Peter heeft zeven jaar in Ethiopië gewoond. Na ook zeven jaar was dit voor hem de eerste keer weer in het land. En omdat ieder twee koffers mee mag nemen, is het altijd weer een feest wat eruit tevoorschijn komt! Niet alleen voor ons maar Gerard is inmiddels een soort koerier voor de Nederlandse gemeenschap ter plaatse. Gezellig om af en toe mensen over de vloer te hebben hoor, andere gesprekken en afwisseling.

Eens per jaar wordt er een “Crown Day” georganiseerd voor alle medewerkers en nu Gerard er was, kwam dit mooi samen. Patrick liet aan het management over hoe ze deze dag in wilden vullen. Het oorspronkelijke plan was om naar Ziway te gaan en met een boot te gaan varen maar vanwege de onrust voelden een aantal medewerkers zich hier niet veilig bij. Dus werd het een dag op de compound met Nederlandse spelletjes, koffie, een snack en een loterij met praktische cadeau’s. Daarna gezellig naar een restaurant waar de stemming al snel er goed inzat en de voetjes van de vloer gingen. Volgens velen, één van de leukste dagen ooit. Joas heeft prachtige foto’s gemaakt en hoewel alles weer op z’n Ethiopisch (lees het laatste moment) geregeld was, kwam het allemaal helemaal weer goed.

Na het vertrek van de heren vond op zaterdag de jaarlijkse haringparty bij Kees Kip plaats. Patrick had er al 10 diepgevroren geconfisqueerd maar voor een vers broodje haring kun je hem wakker maken. Het was een Nederlandse aangelegenheid met hier en daar een Ethiopiër die van de haring smulde en de meegebrachte frikadellen door Gerard gingen er ook gretig doorheen. Een gezellige middag!

Zoals jullie inmiddels weten, hebben we regelmatig contact met een Indiase familie die we op maandag altijd helpen met het voedselprogramma voor de daklozen. Zeg je India dan denk je cricket, voor Patrick een regelmatig terugkerend gespreksonderwerp met hen. Zeker nu de Worldcup bezig is. Na een onverwachte overwinning op grootmacht Zuid-Afrika had Patrick er wel vertrouwen in dat ook India verslagen kon worden. Op 12 november zou de wedstrijd tussen beide landen plaatsvinden en kwamen ze met z’n allen en een Indiase vlag onze kant op. Zowel Indiaas als Nederlands eten stond er op het programma en het werd even stil toen Nederland goed uit de verf kwam maar uiteindelijk bleek India toch een maatje te groot voor ons kleine kikkerlandje waar maar 5.600 mensen deze sport beoefenen. Uiteindelijk heeft India na 11 overwinningen de titel aan Australië moeten laten in de finale.

Na ziekte, gedoe met visa, en vele inentingen verder was het op 14 november dan zover, Jaap & Jessica zouden voet op Ethiopische bodem zetten! We haalde ze op bij Bole Airport met een groot bord “Welkom Henk & Jacqueline!” Ik zal het verhaal hierachter verder niet uitleggen maar insiders kennen het zeker. Beiden hadden tot onze hilariteit een polo aan met Henk en Jacqueline en achterop de “Worldtour” die we tot nu toe samen hebben afgelegd.

De koffers uitpakken was weer een feestje, hoe blij kun je zijn met een staafmixer??? Na een bakje koffie en wat bijkletsen, haalden ze beiden hun slaaptekort in. In de middag lekker lunchen bij Kuriftu, een rondleiding door de fabriek, borrelen op de veranda en dan op tijd naar bed. De dagen erna bezoeken we de buren bij Passion waar we lopend naar toe gaan (leuke route door de community), Holland Dairy, Zuqalla Horti waar we ook lunchen, overnachten we in Sabana Beach resort, doen we boodschappen in Addis, eten en drinken we bij Kees Kip, gaan ze helemaal los bij Addis Alem, houden we een kleine koffieceremonie bij Guzo en helpen ze bij het daklozen programma. Na een etentje bij een Turks restaurant in Addis, brengen we ze naar het vliegveld voor hun terugvlucht. Vol indrukken en ervaringen van een weekje Ethiopië.

En dan is het nog maar drieënhalve week voordat wij weer voet op Nederlandse bodem zetten. We kijken er beiden naar uit om iedereen weer te zien en de feestdagen in Nederland door te brengen. Maar ook om te verblijven in ons nieuwe appartement waar we amper gewoond hebben. Het jaar 2023 was een rollercoaster die een behoorlijke impact op ons beiden heeft gehad, zowel in positieve als negatieve zin. Tijd voor reflectie en nadenken over de toekomst onder de kerstboom in het koude Nederland. Wordt vervolgd…..